Ideologische vooringenomenheid leidt tot verbijstering over Trumps overwinning

Het geschetste beeld van de kandidaten Trump en Harris én de alom voorspelde uitkomst van de Amerikaanse presidentsverkiezingen was onjuist. Waren deze verkiezingen de finale ontmaskering van de traditionele media?

De essentie van wat er in de VS werkelijk speelt werd door de traditionele media gewoonweg genegeerd. Men kon daar alleen zien en lezen op welke uitkomst werd gehoopt, maar het echte verhaal vond men juist bij onafhankelijke journalisten, blogs en podcasts.

Definitieve doorbraak van burgerjournalistiek

Deze verkiezingscampagne toonde aan dat burgerjournalistiek de traditionele media definitief heeft ingehaald. Terwijl Trump uitgebreid verscheen in onafhankelijke podcasts en zelf op sociale media postte, gaf Harris slechts enkele korte en bewerkte interviews aan traditionele media en liet zij social mediaberichten over aan haar PR-team.

Het grootste deel van de Amerikaanse kiezers trapte daar gelukkig niet meer in. Mensen wilden weten wat hun politieke vertegenwoordigers echt dachten, als mens, en wat hun beweegredenen daarvoor zijn. Pas dan kan er echt vertrouwen ontstaan. Elon Musk schreef:

“Leiders moeten zelf direct posten, niet via tussenpersonen. Daarbij zullen fouten gemaakt worden, maar dat bewijst juist dat het echt is. De mensen willen authenticiteit.”

Wie de afgelopen maanden enkel de traditionele media volgde, had geen idee van de overwinning die op komst was. Wie zich echter breder informeerde zag de winst van Trump wél aankomen.

Een voorbeeld van zo een informatiebron is Trump's drie uur durende optreden in de Joe Rogan podcast. Inmiddels is deze meer dan 48,5 miljoen keer bekeken op YouTube. CNN bijvoorbeeld haalt op primetime gemiddeld maar zo'n 850.000 kijkers. Maar wilde Rogan dan alleen Trump interviewen? Nee, hij bood ook Harris zijn podium aan. Dat aanbod strandde echter op het feit dat zij erop stond dat hij naar haar toe kwam in plaats van zijn studio te bezoeken. Terwijl Harris de impact van nieuwe media onderschatte (of was zij bang voor het niet-gescripte karakter ervan?) trad Trump in nog meer podcasts op en maakte hij zoals tijdens zijn eerste campagne en ambtstermijn veelvuldig gebruik van X om zijn aanhangers te bereiken.

Maar ook onafhankelijke journalisten en opiniemakers zoals Matt Walsh en Konstantin Kisin, waar in Nederland vermoedelijk nog maar weinigen van hebben gehoord, communiceren naar respectievelijk 3,2 miljoen en 625.000 volgers. Het verschil met de traditionele media is dat zij niet alleen zenden, maar ook in gesprek gaan met hun publiek en issues aankaarten die niet door de politiek correcte filter bij de oude media komen.

Doorzichtige eenzijdigheid

Ook in onze Nederlandse media was het droevig gesteld met een fair and balanced verslag van de campagne en de verkiezingen. Aan de talkshowtafels leek het wel een wedstrijd wie Harris het meest heilig kon verklaren terwijl er geen kans onbenut werd gelaten om Trump te beledigen en hem als de duivel zelf al te schilderen.

Enkel een handvol mensen boden een tegengeluid zoals Wierd Duk en Raymond Mens die regelmatig bij VI aan mogen schuiven. Beiden zijn niet eens pro-Trump, maar in ieder geval belichtten zij ook de tekortkomingen van Harris en toonden zij begrip waarom veel Amerikanen Trump als een beter alternatief zagen.

Ook in de geschreven pers was Trump de grote boeman, met de Volkskrant en Trouw voorop. Enkel de Telegraaf en het blog GeenStijl berichtten enigszins neutraal - en zeker niet pro-Trump - over de campagne en lieten ook andere geluiden aan het woord.

Uit een peiling van EenVandaag bleek dat maar 20% van de Nederlanders voor Trump zou stemmen. Dit is het beste bewijs dat de kracht van herhaling van een boodschap daadwerkelijk werkt. In de praktijk stemden meer dan 50% van de kiesgerechtigde Amerikanen voor de Republikein. De doorzichtige eenzijdigheid waarmee verslag werd gedaan was beneden ieder journalistiek peil.

Vijf november was de dag waarop de 'Amerikadeskundigen', activistische journalisten, linkse media en anderen die keer op keer de plank missloegen door hun ideologische vooringenomenheid geconfronteerd werden met de zure realiteit.

Peilingen versus Polymarket

Het plotselinge verlies van Kamala Harris kwam als een verrassing voor veel politieke verslaggevers en zogenaamde Amerika-deskundigen. Er werd een spannende verkiezing verwacht door de peilers, maar wel eentje die juist in haar voordeel leek te gaan. Spannend was het echter nooit, Trump wist alle vooraf als swing states gekenmerkte staten voor zich te winnen.

Peilingen komen tot stand door nieuws, onderzoek en meningen van deskundigen te combineren in één waarde. Een voorspellingsmarkt weerspiegelt in real-time, onpartijdig en nauwkeurig het sentiment van gewone mensen. Studies tonen aan dat voorspellingsmarkten vaak accurater zijn dan experts.

Polymarket is gebaseerd op blockchaintechnologie en is binnen 4 jaar uitgegroeid tot de grootste voorspellingsmarkt ter wereld. Op Polymarket kan men profiteren van zijn kennis door in te zetten op toekomstige gebeurtenissen in uiteenlopende onderwerpen. Zelfs op de dag voor de verkiezingen voorspelde het overgrote deel van de mediapeilingen winst voor Harris. Op Polymarket daarentegen was sinds 7 oktober - dus een maand voor de verkiezingen - Trump de favoriet. Op een gegeven moment was de stand daar zelfs 67% versus 33% in het voordeel van de uiteindelijke winnaar.

De peilingen zochten naar de gewenste uitkomst. De voorspellingsmarkten zochten naar de waarheid.

Waarom Amerika koos voor Trump

De Democraten voerden nauwelijks een inhoudelijke campagne. Voor hen waren deze verkiezingen een referendum tegen Trump dat ontplofte in hun eigen gezicht. Inhoudsloos met bar weinig visie op het beleid voor de komende vier jaar en beledigend met als dieptepunt de omschrijving van Trump-kiezers als 'garbage' door zittend president Joe Biden. En natuurlijk werden steevast dezelfde -ismes uit de kast gehaald die al sinds 2015 gebruikt worden om Trump aan te vallen, van racisme, seksisme, radicalisme tot extremisme en ga zo maar door. Die boodschappen resoneren allang niet meer bij een groot publiek.

Amerika koos voor Trump om hele basale motieven: zijn beloften om inflatie te beteugelen en de economie te stimuleren, illegale immigratie aan banden leggen, anti-woke standpunten en vaderlandsliefde. Trump heeft simpelweg net als in 2016 de snaren geraakt die de gewone Amerikaan aanspreken.

Als er dan toch nog één -isme aan te pas mag komen: de VS heeft gekozen voor realisme.